βρύω

βρύω [pron. full] [ῠ], mostly [tense] pres.: [tense] impf., Pherecyd.Syr. ap. D.L.1.122, Nicaenet.7: [tense] aor. part.

A

βρύσας Procop.

(v. infr.):—to be full to bursting:

1 c. dat., swell or teem with, esp. of plants, ἔρνος . . βρύει ἄνθεϊ λευκῷ swells with white bloom, Il.17.56, cf. E.Ba. 107 (lyr.);

κισσῷ κάρα βρύουσαν Eub.56.6

; ἰούλῳ, θριξί, κόμαις, Philostr.Her.2.2, Alciphr.3.31, Luc.Am.12;

γῆ φυτοῖς βρύουσα Arist.Mu.392b15

; also

βρύει ἱερὰ βουθύτοις ἑορταῖς B.3.15

: metaph., βίος . . βρύων μελίτταις καὶ προβάτοις κτλ. Ar.Nu.45; of men,

β. δόξᾳ B.12.179

;

παμμάχῳ θράσει βρύων A.Ag.169

(lyr.);

ἀγαθοῖσι βρύοις Id.Supp.966

(anap.);

μαντικῇ β. τέχνῃ Id.Fr.350.6

;

ἄλλων ἰατρὸς αὐτὸς ἕλκεσι βρύων E.Fr.1086

;

β. ἄνθεσιν ἥβας Tim.Pers.221

;

βρύουσαν ἀοιδὰν σοφίᾳ Lyr.Alex.Adesp. 20.4

;

ἐμπόριον πλούτῳ βρύον Jul.Or.2.71d

.

2 c. gen., to be full of,

χῶρος . . βρύων δάφνης ἐλαίας ἀμπέλου S.OC16

;

βρύοντα στέφανον μύρτων Ar.Ra.329

(lyr.); στεφάνων δόμος ἔβρυεν prob. l. in Nicaenet. l.c.;

τράπεζαν . . κόσμου βρύουσαν Alex.86.3

;

καρπόν . . βρύειν σμαράγδου λίθου Philostr.VA5.5

;

τόπος β. ὕλης J.AJ13.3.1

;

φθειρῶν ἔβρυον πᾶς Pherecyd.Syr.

l.c.: metaph.,

νόσου β. A.Ch.70

.

3 abs., abound, grow luxuriantly, S.El.422; of the earth, teem with produce, X.Cyn.5.12, cf. Philostr. VA3.56; of water, burst forth,

ὕδωρ βρύσαν ἐξ ὑπονόμων Procop.Arc.19

.

4 c. acc. cogn., burst forth with, gush with, γλυκύ, πικρὸν [ὕδωρ] Ep.Jac.3.11;

τὴν γῆν τὰ οἰκεῖα βρύειν φησὶν ἀγαθά Ael.Fr.25

; causal,

Ὧραι β. λειμῶνας Him.Or.1.19

;

ῥόδα Anacreont.44.2

.—Poet. and later Prose.